موضوع این نوشتار در رابطه با فردی است که با علم به ابتلای خود به ویروس اچ.آی.وی اقدام به برقراری رابطه جنسی عامدانه با دیگری می‌نماید و در نتیجه این سؤال مطرح می‌گردد که آیا می‌توان چنین فردی را مسؤول به شمار آورد؟ در این مقاله استدلال‌های موافق و مخالف پیرامون جرم‌انگاری چنین رفتارهایی مورد توجه و اشاره قرار خواهد گرفت. از آنجا که دولت در این زمینه به تصویب قانون خاصی نپرداخته است از این رو، این مقاله با اشاره گذرا به برخی عناوین کیفری قانون مجازات اسلامی، به ضمانت‌اجراهای موجود در حقوق جزا توجه نشان خواهد داد و به این نتیجه خواهد رسید که می‌توان از برخی مواد مزبور جهت تعقیب کیفری این قسم رفتارها بهره‌مند گردید. در ایران عناوینی چون انتقال بیماری‌های آمیزشی و قتل عمد در خصوص مورد قابل اعمال به نظر می‌رسد. حال آنکه عناوینی چون شروع به قتل، وارد‌کردن ضرب و جرح عمدی، اسیدپاشی و تهدید علیه بهداشت عمومی چندان مناسب نخواهد بود.