دوره 11، شماره 43 - ( زمستان 1396 )                   جلد 11 شماره 43 صفحات 173-193 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ghanizade Bafghi M, Ansari B. Donor’s Anonymity in Artificial Reproductive Technologies and the Convention on the Rights of the Child with Emphasis on the Child's Best Interests. MLJ 2018; 11 (43) :193-173
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-833-fa.html
غنی‌زاده بافقی مریم، انصاری باقر. ناشناس‌بودن اهداکننده در روش‌های کمک‌باروری (ART) و کنوانسیون حقوق کودک با تأکید بر مصالح عالیه کودک. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1396; 11 (43) :193-173

URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-833-fa.html


1- دانشکده حقوق، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران. (نویسنده مسؤول)
2- دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:  
امروزه استفاده روزافزون از روش‌های کمک‌باروری در سراسر جهان، به عنوان یک فناوری بدیع که مسائل خاص خود را به همراه دارد، محملی برای بحث‌های حقوقی، اخلاقی و پزشکی است. یکی از موضوعاتی که در نتیجه کاربرد این روش‌ها و در بستر مصالح عالیه کودک مورد توجه قرار گرفته است، مسأله هویت کودکان حاصل از این روش‌ها به ویژه در وضعیت اهدای جنین است. تمایل بسیاری از کشورها از پنهان‌بودن به سمت ناشناس‌بودن اهداکننده است، با این وجود برخی از کشورها همچنان پنهان‌بودن اهداکننده را اصلی ضروری تلقی می‌کنند. در این میان برخی با استناد به ماده 7 کنوانسیون حقوق کودک، دسترسی او به نحوه ایجاد و تولد را بخشی از حق بر هویت شمرده‌اند و برخی با استناد به همین ماده او را از چنین دسترسی منع می‌کنند. قانونگذار ایران در موضوع هویت این کودکان، سیاست دوگانه‌ای را در پیش گرفته است و در حالی که در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست، اصل را بر اعلان هویت این دسته از کودکان و نوجوانان می‌داند، در قانون نحوه اهدای جنین این حق را برای کودکان به رسمیت نمی‌شناسد. در پژوهش حاضر به دنبال آن هستیم تا با بررسی رویکردهای مختلف نسبت به ارائه اطلاعات مربوط به والدین بیولوژیکی کودک و ارتباط آن با اصل مصالح عالیه، مبنایی برای حمایت از هویت کودک بیابیم. بر اساس یافته‌های این پژوهش نیز به این نتیجه رسیدیم که به نظر می‌رسد عدم هماهنگی رویکرد قانونگذار ایران در خصوص افشای اطلاعات، به دلیل تفسیری است که از اصل مصالح عالیه صورت گرفته و به موجب آن محرمانگی در راستای مصالح او تشخیص داده شده است. امری که زمینه‌های فرهنگی موجود در ایران نیز مؤید آن است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1395/11/9 | پذیرش: 1396/10/26

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Medical Law Journal

Designed & Developed by : Yektaweb