1- دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. (نویسنده مسؤول)
2- دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران،
چکیده:
عنوان پلیمرف به داروهایی اطلاق میگردد که با فرمول شیمیایی واحد، آرایش کریستالی متفاوتی در مولکولهای سازنده داشته و این مسأله در سرعت انحلال دارو و ورود آن به فاز مایع مؤثر است. از آنجا که اشکال پلیمرف جدید داروهای موجود، میتوانند دارای اثرات بهتر و باارزشتری باشند، حق اختراع شکل پلیمرف این داروها نیز بالقوه ارزش اقتصادی داشته و رقابت بر سر ثبت آن با توجه به قوانین حمایت از حقوق مالکیت فکری صاحبان اثر، در میان تولیدکنندگان شکل پلیمرف ثانویه آن بالا است. از این رو و در این بین، خلأ قانونی برای رفع این نزاع میان دو دسته فوق مشاهده میشود. این پژوهش برای رفع خلأ قانونی موجود، ضمن مطالعه تطبیقی وضعیت کنونی نظام حقوقی ایران با مقررات و رویه عملی کشور آمریکا درصدد پاسخگویی به این سؤال است که آیا در اشکال مختلف یک داروی پلیمرف، امکان ثبت جداگانه حق اختراع هر کدام وجود دارد؟ فرضیه اثباتشده مقاله حاضر این است که از آنجا که اقدام مبدعان فرم جدید داروی پلیمرف از ویژگیهای قانونی اختراعات از جمله رفع نیاز و نوآوری برخوردار است، امکان ثبت حق اختراع مستقل برای آن وجود دارد. مطالب پژوهش حاضر بر اساس روش کتابخانهای و میدانی در دو بخش ارائه میگردد: در بخش نخست، به تبیین مفهوم پلیمرفیسم و بررسی مبانی موافقان و مخالفان حمایت میپردازیم؛ در بخش دوم جایگاه موضوع در حقوق ایران و آمریکا را نظاره هستیم و در پایان راهکارهای روشنی به قانونگذار عرضه میداریم.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1397/6/5 | پذیرش: 1398/7/7