Mirkhalili A, Jafari Khosroabadi N, Zare Z. Legal Protection of Mentally Retarded People from Perspective of Medical Law and Iranian Judiciary Procedure. MLJ 2019; 13 (50) :85-107
URL:
http://ijmedicallaw.ir/article-1-925-fa.html
میرخلیلی سیداحمد، جعفری خسروآبادی نصراله، زارع زینب. حمایت حقوقی از عقبماندگان ذهنی از منظر حقوق پزشکی و رویه قضایی ایران. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1398; 13 (50) :85-107
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-925-fa.html
1- دانشکده الهیات، دانشگاه میبد، میبد، ایران
2- دانشکده الهیات، دانشگاه میبد، میبد، ایران. (نویسنده مسؤول)
3- دانشگاه میبد، میبد، ایران
چکیده:
از آنجایی که در فقه و حقوق ایران، افراد مبتلا به عقبماندگی ذهنی صراحتاً جزء سه دسته محجورین (صغار، سفها و مجانین) ذکر نشدهاند، ضروری است که جایگاه و وضعیت حقوقی آنان بررسی شود. هدف از تحقیق پیش رو تلاشی جدی و گامی نو در جهت پرکردن خلأ علمی و قانونی در این زمینه و رفع ابهامات و تردیدها و خلأهای قانونی و رویه قضایی میباشد. با مراجعه به منابع کتابخانهای، نرمافزارهای تخصصی، مراکز روانپزشکی، دادگاهها و بیمارستان اعصاب و روان، بررسی آثار و علائم انواع عقبماندگی ذهنی از منظر روانپزشکی، همچنین بررسی علت حجر محجورین ذکرشده در فقه و قانون مدنی، مشخص شد که عقبماندگی ذهنی ضعیف به علت ضعف اراده و عدم تمرکز بر امور در خصوص موضوعات مختلف با سفاهت بیانشده در دیدگاه فقها و حقوقدانان وجه اشتراک بیشتری دارد و از جمله مصادیق سفاهت به شمار میروند. در عین حال ضعف اراده عقبماندگان ذهنی متوسط محدود به امور مالی نیست و در امور غیر مالی هم از رشد کافی برخوردار نیستند و حجر گستردهتری نسبت به سفیه دارند، لذا باید در قالب نوع خاصی از محجورین موردحمایت قرار گیرند. در واقع این افراد همردیف صغیر هستند. عقبماندگان ذهنی شدید نیز اگرچه عرفاً مجنون نامیده نمیشوند، ولیکن با توجه به فقدان قصد و اراده دائمی ایشان، بر اساس اصول و ضوابط حقوقی همردیف مجانین میباشند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1397/11/9 | پذیرش: 1398/4/30