پاسخ به پرسش‎ها و مسایل پیچیده اخلاقی از جمله مباحثی است که روان‌شناسان در فعالیت‌های روزانه خود با آن روبرو هستند. بیشتر روان‌شناسان با هدف و آرزوی کمک به افراد تحت درمان و ارتقای آسایش و رفاه آنها به فعالیت حرفه‌ای می‌پردازند. می‎توان گفت که روان‌شناسان هرگز نمی خواهند به عمد مراجعین، دانشجویان، همکاران و دیگر افرادی که با آنها کار می‌کنند صدمه ای وارد شود؛ اما اینکه هرگزاشتباه روی نخواهد داد، تصور نادرستی است و همواره و در هر حرفه‌ای امکان اشتباه وجود دارد و روان‌شناسی هم از این لحاظ مستثنی نیست. روان‌شناسان به هنگام رویارویی با موارد چالش برانگیز اغلب گزینه دیگری ندارند، جز اینکه تصمیمی اخلاقی بگیرند. سردرگمی، فشار، خنثی‌سازی، بی‌تفاوتی، نگرانی، استدلال منطقی و خردمندانه گفتگو کردن جزو واکنش‌های عمومی به موارد دشواری است که در فعالیت‌های حرفه‌ای شاهد آن هستیم. حقوق و اخلاق حرفه ای معیار درستی و نادرستی اعمال و رفتاری است که افراد جامعه آن را انجام می‌دهند و یا از اتمام آن اجتناب می‌ورزند؛ تدوین کدهای اخلاقی اصول راهنمای حرکت در این مسیر و تصویب قوانین و مقررات حاکم بر موضوع تبیین‌کننده ضمانت اجرای حقوقی آنست. ازاین‌رو با تمسک به قواعد حقوقی و موازین اخلاقی می توان به نظم و انتظام حاکم بر حرفه روان‌شناسی دست یافت. هدف از نگارش این مقاله این است که پژوهشگران خود را با دانش و بینشی آشنا سازند تابا دیدگاهی مثبت و سازنده بتوانند نارسایی‌های اخلاقی را مدیریت نمایند و با دلسوزی تمام و احساس مسؤولیت برای رفاه و آسایش مراجعین خود تلاش نمایند و با آنها رفتاری انسانی و بشردوستانه داشته باشند.