دانشگاه ژان مولن لیون 3 و مدرس دانشگاه، مشهد، ایران
چکیده:
رحم جایگزین یکی از روشهای باروری مصنوعی با دخالت فرد ثالث میباشد که پرسشها و بحثهای حقوقی بسیاری را برانگیخته است. موضوع رحم جایگزین در آثار پژوهشگران رشتههای مختلف علوم انسانی و اجتماعی به ویژه فقه و حقوق مورد مطالعه قرار گرفته است، اما آنچه در این میان بیش از همه مورد غفلت واقع شده، بررسی جامع و کامل حقوق کشورهای خارجی و یافتن چارچوبهای مختلف قانونی موجود در دنیا در این زمینه میباشد. این مقاله سعی دارد این خلأ پژوهشی را تا حد امکان رفع کرده و نمایی کلی و جامع از انواع قانونگذاری در زمینه رحم جایگزین در دنیا ارائه نماید. مطالعه حقوق کشورهای مختلف بیانگر گوناگونی قانونگذاری در این خصوص میباشد. در این پژوهش نخست به دستهبندی نظامهای حقوقی دنیا در زمینه باروری با رحم جایگزین میپردازیم. در ادامه، قوانین و مقررات چهار کشور فرانسه، ایران، انگلیس و یونان در خصوص شرایط و کیفیت دستیابی به رحم جایگزین و همچنین آثار آن بر نسب طفل متولد از آن مورد بررسی قرار میگیرد. هر یک از این کشورها موضع متفاوتی نسبت به قراردادهای رحم جایگزین برگزیده است. مطالعه ساز و کارهای حقوقی گوناگون ما را در جهت ارائه پیشنهادات کارآمد برای رفع نقص قانونی موجود در حقوق داخلی یاری مینماید. به نظر نویسنده، در میان روشهای مختلف قانونگذاری، الگوی نظارت قضایی پیشینی که در درمان ناباروری با اهدای جنین نیز در ایران اجرا میگردد، روش مناسبی برای قوانین در حوزه باروری از طریق رحم جایگزین در کشورمان خواهد بود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1397/5/14 | پذیرش: 1397/9/27