1- گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران. (نویسنده مسوول)
2- گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قائمشهر، قائمشهر، ایران.
چکیده:
انسان به دلیل رغبت ذاتی به حیات جاودانه تمام تلاش خود را جهت استمرار حیات به کار میگیرد که از جمله آن روش کرایونیک برای بیماران صعبالعلاج است. در این روش دانشمندان با انجماد بدن بیمار، وی را به خوابی عمیق فرو میبرند، به این امید که پس از کشف طرق درمان قطعی وی در آینده، او را دوباره به زندگی بازگردانند. این امر ملاحظات بسیاری را در زمینه حقوق کیفری ایجاد میکند. منشأ این مشکلات تردید در حیات و یا فوت فرد کرایونیک شده است. نگارنده پس از بررسی جوانب مختلف موضوع به این نتیجه رسیده است که اولاً اجرای کرایونیک به معنای سلب حیات از بیمار و مآلاً صدق عنوان قتل نبوده و از این حیث مسؤولیتی متوجه مجریان و مؤسسه مجری نیست، حتی نمیتواند مصداق ایراد ضرب و جرح به شمار آید؛ ثانیاً قطع ارادی سرمازیستی به دلیل عسرت مالی بیمار نیز با اخذ برائت (موضوع ماده 365 قانون تعزیرات) در قرارداد اولیه مانع از ضمان مجری خواهد بود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1398/3/21 | پذیرش: 1398/7/1