دوره 16، شماره 57 - ( 1-1401 )
جلد 16 شماره 57 صفحات 450-430 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Beigi J, Abasnjad J, Abbasi M. Compulsory Frustration of Individuals as Crime against Humanity & the Necessity of its Criminalization in Iran. MLJ 2022; 16 (57) :430-450
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-998-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-998-fa.html
بیگی جمال، عباس‌نژاد جعفر، عباسی محمود. عقیم‌سازی اجباری اشخاص به مثابه جنایت علیه بشریت و لزوم جرم‌انگاری آن در ایران. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1401; 16 (57) :430-450
جمال بیگی* 
1، جعفر عباس‌نژاد1 ، محمود عباسی2
1، جعفر عباس‌نژاد1 ، محمود عباسی2
1- گروه آموزشی حقوق جزا و جرم‌شناسی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران
2- انجمن علمی حقوق پزشکی ایران، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- انجمن علمی حقوق پزشکی ایران، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: برخی از کشورها، سازمان‌ها و تراست‌های بزرگ ملی یا فراملی در پی حفظ منافع ملی یا مادی خود، با اتخاذ سیاست کاهش جمعیتی در داخل یا دیگر کشورهای هدف، اقدام به اجرای طرح عقیم‌سازی جمعیت یک منطقه بدون اعلام تبعات آن و اخذ رضایت واقعی از آن‌ها می‌نمایند. با توجه به روش‌های متنوع ارتکاب آن از سوی مرتکبان و گستردگی آثار این جنایت که به اندازه نسل بشریت هست و با هدف حمایت از اشخاص، می‌بایستی با جرم‌انگاری در قوانین داخلی در کنار اسناد بین‌المللی، ضمن اجرای عدالت کیفری به یک سیاست جنایی مؤثری در پیشگیری از این‌گونه جنایت‌ها دسترسی پیدا کرد.
روش: در این مقاله با روش توصیفی ـ تحلیلی، به بررسی شرایط ارتکاب و عناصر تشکیل‌دهنده جنایت عقیم‌سازی اجباری اشخاص و بیان وجه تمایز آن از سایر جنایت‌های مشابه و تشریح الزامات جرم‌انگاری این جنایت در سیستم قانونگذاری ایران پرداخته می‌شود.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: در سطح ملی به جهت عدم الحاق جمهوری اسلامی ایران به اساسنامه رم و خلأ تقنینی در قبال سیاست‌ها و برنامه‌های ناظر بر عقیم‌سازی، بایسته است مقنن با جرم‌انگاری این جنایت به مثابه جنایت علیه بشریت، با ارائه تعریف دقیق و بیان کامل مصادیق آن، از موجودیت نسل آینده بشریت حمایت نماید.
نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که در سطح بین‌المللی، از سال 1998 اساسنامه دادگاه کیفری بین‌المللی عقیم‌سازی را به عنوان یکی از مصادیق جنایت‌های علیه بشریت به رسمیت شناخته است، هرچند قبل از آن نیز در سایر اسناد بین‌المللی از جمله کنوانسیون ژنو و کنوانسیون منع و مجازات جنایت نسل‌زدایی، تحت عنوان «خشونت جنسی» به آن پرداخته می‌شد.
روش: در این مقاله با روش توصیفی ـ تحلیلی، به بررسی شرایط ارتکاب و عناصر تشکیل‌دهنده جنایت عقیم‌سازی اجباری اشخاص و بیان وجه تمایز آن از سایر جنایت‌های مشابه و تشریح الزامات جرم‌انگاری این جنایت در سیستم قانونگذاری ایران پرداخته می‌شود.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: در سطح ملی به جهت عدم الحاق جمهوری اسلامی ایران به اساسنامه رم و خلأ تقنینی در قبال سیاست‌ها و برنامه‌های ناظر بر عقیم‌سازی، بایسته است مقنن با جرم‌انگاری این جنایت به مثابه جنایت علیه بشریت، با ارائه تعریف دقیق و بیان کامل مصادیق آن، از موجودیت نسل آینده بشریت حمایت نماید.
نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که در سطح بین‌المللی، از سال 1998 اساسنامه دادگاه کیفری بین‌المللی عقیم‌سازی را به عنوان یکی از مصادیق جنایت‌های علیه بشریت به رسمیت شناخته است، هرچند قبل از آن نیز در سایر اسناد بین‌المللی از جمله کنوانسیون ژنو و کنوانسیون منع و مجازات جنایت نسل‌زدایی، تحت عنوان «خشونت جنسی» به آن پرداخته می‌شد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1398/5/25 | پذیرش: 1399/9/13
دریافت: 1398/5/25 | پذیرش: 1399/9/13
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
