دوره 14، شماره 54 - ( پاییز 1399 )
جلد 14 شماره 54 صفحات 31-7 |
برگشت به فهرست نسخه ها
جواد فروتنی1 
، فاطمه احدی* 2
، فاطمه احدی* 2
1- واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران،
2- واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران. (نویسنده مسؤول)
2- واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران. (نویسنده مسؤول)
چکیده:
اختلال نقص توجه ـ بیشفعالی موسوم به (ADHD) یک بیماری عصبی ـ رفتاری در دوران کودکی است. اختلال در سه سطح نوع بیتوجهی، نوع بیشفعالی و تکانشگری و نوع مرکب است. خطرناک‌ترین وضعیت زمانی است که به اصطلاح «همبودی»، یعنی این اختلال با یک یا چند اختلال دیگر همراه باشد، چنانچه این ناهنجاری کاملاً غیر ارادی (عدم کنترل فعالیت و تکانه‌ها) در دوران کودکی به صورت علمی درمان نگردد، در سنین بالاتر، یعنی دوران جوانی و بزرگسالی، ضمن کاهش شدید اثرات درمانی نسبت به دوران کودکی، بر عملکرد فرد در خانواده و اجتماع تأثیرات سوء می‌گذارد و همین اختلال به عاملی برای جامعه‌گریزی و ناهنجاری‌های فردی و اجتماعی منجر میشود و در نهایت همین عوامل، انحراف و بزه‌کاری فرد را فراهم می‌نماید و جامعه نیز در ابعاد مختلف با چالش‌های اساسی رو به رو می‌گردد. یکی از مهم‌ترین خلأها و آسیب‌ها در پاسخ پزشکی در تطبیق با برخی کشورهای پیشگام، عدم وجود اقدام علمی و عملی مخصوصاً در موضوع غربالگری و نظارت در دوره آموزش ابتدایی است. بنابراین بر اساس روش تحقیق تحلیلی ـ توصیفی و مصاحبه با برخی اساتید روان‌پزشکی، سیاست جنایی ایران با ناکارآمدی شدیدی در هر سه بخش تقنینی، قضایی و اجرایی مواجه است و با توجه به واقعیات و مقتضیات روانی افراد دارای این اختلال می‌باید، با اتخاذ مجموعه تدابیر و رویکردهای علمی در سیاست جنایی با پاسخ‌های دولتی و جامعوی با همکاری و مشارکت متخصصین علوم روان‌پزشکی در مواجهه با چنین پدیده‌ای که هر روزه بر شیوع و توسعه آن افزوده میشود، در سطح پزشکی و اجتماعی مبادرت گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1398/12/21 | پذیرش: 1399/3/22
دریافت: 1398/12/21 | پذیرش: 1399/3/22
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |