دوره 14، شماره 52 - ( بهار 1399 )
جلد 14 شماره 52 صفحات 229-209 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سمیه لشکری1 
، حسن اسدی* 2
، حسن اسدی* 2
1- واحد ورامین پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین پیشوا، تهران، ایران. (نویسنده مسؤول)
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین پیشوا، تهران، ایران. (نویسنده مسؤول)
چکیده:
زمینه و هدف: امروزه موضوع آتانازی و یکی از انواع آن، یعنی خودکشی مساعدت‌شده، جنجال‌های زیادی در محافل حقوقی جهان ایجاد کرده است. خودکشی مساعدت‌شده به عنوان شیوه‌ای برای پایان‌دادن به حیات طبیعی بیماران لاعلاج مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مقاله با رویکردی پیامدگرا درصدد تحلیل آثار اخلاقی خودکشی مساعدت‌شده در فرض پذیرش آن در حقوق ایران است.
روش: مقاله حاضر با بهره‌گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی و با تکیه بر منابع اسنادی و کتابخانه‌ای، موضوع خودکشی مساعدت‌شده را از منظر اخلاقی و مخصوصاً از دیدگاه قرآن کریم، روایات و اسلام‌شناسان مورد توجه قرار داده است.
یافته‌ها: مهم‌ترین یافته‌های پژوهش حاضر، عدم همخوانی خودکشی مساعدت‌شده از منظر اخلاق اسلامی با خودکشی مساعدت‌شده در غرب است. همچنین نقض آشکار قواعد شرعی و حقوق اجتماعی بیماران و سالمندان از مهم‌ترین آثار پذیرش خودکشی مساعدت‌شده است.
بحث و نتیجه‌گیری: پذیرش خودکشی مساعدت‌شده می‌تواند مسؤولیت‌گریزی جامعه پزشکی و رواج بی‌اعتمادی در جامعه را دامن بزند. همچنین نگاه فرصت‌گرایانه حقوق اسلامی نسبت به بیماران جای خود را به نگاه تهدیدآمیز می‌دهد که به جای نگهداری از بیماران لاعلاج در قالب‌های مختلفی در جامعه رها می‌شوند و و همچنین قبح خودکشی را نیز از بین می‌برد.
روش: مقاله حاضر با بهره‌گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی و با تکیه بر منابع اسنادی و کتابخانه‌ای، موضوع خودکشی مساعدت‌شده را از منظر اخلاقی و مخصوصاً از دیدگاه قرآن کریم، روایات و اسلام‌شناسان مورد توجه قرار داده است.
یافته‌ها: مهم‌ترین یافته‌های پژوهش حاضر، عدم همخوانی خودکشی مساعدت‌شده از منظر اخلاق اسلامی با خودکشی مساعدت‌شده در غرب است. همچنین نقض آشکار قواعد شرعی و حقوق اجتماعی بیماران و سالمندان از مهم‌ترین آثار پذیرش خودکشی مساعدت‌شده است.
بحث و نتیجه‌گیری: پذیرش خودکشی مساعدت‌شده می‌تواند مسؤولیت‌گریزی جامعه پزشکی و رواج بی‌اعتمادی در جامعه را دامن بزند. همچنین نگاه فرصت‌گرایانه حقوق اسلامی نسبت به بیماران جای خود را به نگاه تهدیدآمیز می‌دهد که به جای نگهداری از بیماران لاعلاج در قالب‌های مختلفی در جامعه رها می‌شوند و و همچنین قبح خودکشی را نیز از بین می‌برد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/6/27 | پذیرش: 1398/10/30
دریافت: 1397/6/27 | پذیرش: 1398/10/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |