دوره 15، شماره 56 - ( 1-1400 )                   جلد 15 شماره 56 صفحات 788-773 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشکده حقوق دانشکدگان فارابی، دانشگاه تهران، قم، ایران
چکیده:  
زمینه و هدف: مقوله عدالت در سلامت یک مفهوم چند بعدی، گسترده و جامع است. در این خصوص، مطابق حق بر آزادی همه انسان­ ها این حق را دارند تا به طرق و روش ­های منحصر به فرد در پی شکوفایی استعدادهای خود باشند. از دیگر سو دولت ­ها نیز در راستای انجام وظایف خود، توأمان عهده ­دار تضمین "حق بر آزادی" و "حق بر برخورداری از بالاترین سطح سلامت" شهروندان هستند، در حالی که منطقاً تضمین هر دو این حق­ ها بصورت حداکثری توسط دولت­ ها مقدور نیست. فلذا در تبیین جایگاه آزادی در نظام سلامت بسیار مهم است که نقش محوری آزادی­ های فردی و قدرت تأثیر رویدادهای اجتماعی بر این آزادی­ ها را بطور همزمان به رسمیت بشناسیم.
مواد و روش‌ها: این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی، به صورت کتابخانه ­ای  و با ابزار فیش ­برداری کتب و مقالات نگارش یافته است.
یافته‌ها: در این مقاله در صدد برآمده­ایم تا با واکاوی مفهوم آزادی، قرائتی از آزادی را که منتج به تحقق عدالت اجتماعی در نظام سلامت می­گردد را شناسایی و تبیین نماییم.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت­داری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: مطابق نتایج حاصل از این پژوهش نقش ­آفرینی فردی و ترتیبات اجتماعی عمیقاً، مکمل یکدیگرند. دولت ­ها باید به گونه ­ای قوانین اجتماعی را تنظیم کنند تا همه شهروندان از مواهب آزادی، برابری و عدالت برخوردار باشند. همچنین فرصت­ های منصفانه و برابر در اختیار همگان این شرایط را فراهم آورد تا حق بر انتخاب­ های بهداشتی افراد از گزند آثار مخرب نابرابری­ های اجتماعی مصون بماند. عملکرد دولت در نظام سلامت بایست به گونه­ ای باشد تا همگی افراد صرف­نظر از محدودیت منابع، از شانس برابر جهت برخورداری از سطح مناسبی از سلامت برخوردار باشند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/12/13 | پذیرش: 1400/6/28

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.