در خصوص سقط جنین ماده‌ واحده‌ای در تاریخ 1384/3/10 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید که بیانگر اذن قانونگذار به سقط جنین پیش از چهارماهگی با حصول شرایط و انجام تشریفاتی بود، اما علیرغم این مصوبه مسؤولیت پزشک و داروساز همچنان در برخی موارد وجود دارد. این مسؤولیت ناشی از تقصیر در تشخیص، عدم رعایت تشریفات قانونی، عدم اطلاع‌رسانی، اطلاع‌رسانی ناقص و مبهم، انتخاب روش نامناسب و سرانجام عملکرد نامناسب در مورد سقط است.

همچنین ماده‌ واحده مزبور موضوع سقط جنین پس از چهارماهگی را ـ در صورت حصول شرایط مجاز برای سقط پیش از چهارماهگی ـ بیان نکرده است. در این مقاله ابتدا موارد مسؤولیت پزشک و داروساز در سقط پیش از چهارماهگی در فرض جواز قانونی حاصل از ماده‌ واحده مورد مطالعه و بررسی قرار خواهد گرفت و در ادامه از مسؤولیت یا عدم مسؤولیت پزشک در سقط پس از چهارماهگی با وجود شرایط مقرر در ماده‌ واحده مذکور سخن خواهد رفت.