گروه حقوق جزا و جرمشناسی، دانشگاه پیام نور، مرکز زاهدان، زاهدان، ایران
چکیده:
امروزه بسیاری از جرمشناسان با استفاده از یافتههای علوم روانپزشکی و فیزیولوژی عصب، بر اثربخشی عوامل عصبشناختی در وقوع جرائم تأکید میکنند و درصدد یافتن ارتباط بین جرم و اختلالهای عصبی هستند، از جمله اختلال بیشفعالی/ نارسایی توجه، که از مظاهر نقص عملکرد «قشر جلو پیشانی مغز ـ استریاتال عصبی» است. این قشر با ترشح «دوپامین» و «سروتونین» بر توانایی برقراری ارتباطهای مؤثر اجتماعی، کنترل تکانهها و توسعه مهارتهای اجتماعی اثرگذار میباشد. کاهش عملکرد این قسمت از مغز موجب کاهش خودکنترلی و در نتیجه گزینش رفتارهای مجرمانه میشود. حالت بیشفعالی/ نارسایی توجه، موجب بروز علائمی چون بیتوجهی، پرتحرکی، انجام افکار ناگهانی و فعالیتهای مخاطرهآمیز نظیر سوءمصرف مواد، رانندگی جسورانه، آمیزش جنسی محافظتنشده و... در فرد میگردد. در این مقاله، این اختلال به عنوان شاخهای از فیزیولوژی عصب، از منظر جرمشناسی و تأثیر آن بر رفتارهای مجرمانه، مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی نشان میدهد که مداخلات شناختی ـ رفتاری و دارودرمانی میتواند در کنترل این اختلال و پیشگیری از بروز رفتارهای ضد اجتماعی ناشی از آن مؤثر باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1397/10/11 | پذیرش: 1398/4/16