الگوی نظارت درون‌گروهی بر فعالیت‌های پزشکی، مبتنی بر تمرکز‌گرایی و بهره‌گیری از متخصصان رشته‌های پزشکی و بهداشتی مرتبط با وظایف نظارتی است. در این نوع الگوی نظارت، مسئولان و شاغلان در مؤسسات پزشکی، در برخورد با بیماران، خود را در برابر ناظرینی آگاه و آشنا به امور تخصصی می-یابند. همین مسأله باعث ایجاد شائبه و در نتیجه، عدم فرار از مسئولیت می-گردد. با این وصف، انتخاب چنین الگویی دارای معایبی نیز می‌باشد. بکارگیری مدل نظارت برون‌گروهی نیز، مبتنی بر اصل تفکیک مقام ناظر از مقام تصمیم گیرنده و استقلال هیئت نظارت نسبت به بخش‌های پزشکی، با هدف بیطرفی کامل در فرایند نظارت صورت می‌گیرد. از سوی دیگر، تفکیک این مدل به دو ساز و کار نظارتی نهاد محور و فرایند محور- هر یک با تمرکز بر شیوه‌ی خاصی از نحوه نظارت – با هدف تضمین هر چه بهتر و مطمئن‌تر انجام وظایف و تکالیف محوله به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی و پزشکی لحاظ شده است. واکاوی این مدل‌ها، در مجموع، دانش دقیقی از فرایند نظارت را به دست می-دهند. اما آنچه در این میان، در مقام دستیابی به فرایندی نتیجه‌گرا نمود بارزتری می‌یابد، رسیدن به نوعی از مدل انتخابی در راستای اعمال نظارتی بسامان‌تر و نتیجه‌دار‌تر در سیستم بیمارستان‌های کشور می‌باشد.