جلد 14 - ویژه‌ نامه حقوق بشر و حقوق شهروندی                   جلد 14 - ویژه‌ نامه حقوق بشر و حقوق شهروندی صفحات 328-313 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Samdi F, Raei M, Ghamami M M. A Qualitative Study of Optimal Human Rights Education in the Iranian Legal System from the Perspective of East and West Azerbaijan University Professors. MLJ 2020; 14 :313-328
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1190-fa.html
صمدی فخرالدین، راعی مسعود، غمامی محمدمهدی. بررسی کیفی آموزش مطلوب حقوق بشر در نظام حقوقی ایران از منظر اساتید دانشگاه‌های آذربایجان شرقی و غربی. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1399; 14 () :313-328

URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1190-fa.html


1- گروه حقوق، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران، mahabadsamadi@yahoo.com
2- گروه حقوق، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران. (نویسنده مسؤول)
3- گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران و استادیار گروه حقوق، دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران
چکیده:  
زمینه و هدف: حق بر آموزش یکی از حقوق اساسی بشر است و دولت‌ها موظف‌اند آن را به طور رایگان لااقل در حد تعلیمات ابتدایی برای مردم جامعه خودشان فراهم کنند (بند 1 ماده 26 اعلامیه حقوق بشر) که البته مورد اتفاق همه دولت‌ها واقع شده و در قوانین اساسی اغلب کشورها به آن اشاره شده است، از جمله قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که در اصل 30 نیز بدان اشاره کرده است. در همین راستا در پژوهش حاضر درصددیم تا الگوی مطلوب حقوق بشر را در ایران از منظر آموزش آن، در میان اعضای هیأت‌علمی دانشگاه‌های آذربایجان شرقی و غربی بررسی کنیم.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش، تلفیقی از روش‌های کمی و کیفی است. نوع داده‌ها کمی است که از میان 54 نفر، 38 نفر از اساتید دانشگاه‌های آذربایجان‌های شرقی و غربی به شیوه گلوله برفی انتخاب شده‌اند و سؤالات با آنان مطرح شده است. گردآوری داده‌ها به گونه‌ای انجام شد که میزان روایایی و پایایی سؤالات تحقیق با استفاده مصاحبه نیمه‌ساختاریافته مورد سنجش قرار گرفت.
یافته‌ها: فعالیت‌های آموزشی در زمینه حقوق بشر نیازمند هزینه‌های مادی و برنامه‌ریزی در عرصه‌های مختلف آموزش رسمی است که بتواند تفکر حق‌مدارانه را در میان افراد جامعه پرورش دهد. همچنین اساسی‌ترین گام در اجرای تعهدات حقوق بشری، آموزش آن به دانش‌آموزان در مدارس است تا فرهنگ صلح و حقوق بشر در اندیشه نسل فردای جامعه، از همان اوایل زندگی مدنی، با اطمینان درونی شود.
نتیجه‌گیری: بررسی نظام حقوقی ایران نشان‌دهنده آن است که در منشور حقوق شهروندی، آموزش حقوق بشر یا شهروندی در مدارس دیده نمی‌شود که یک خطای بزرگ است. برای مرتفع‌کردن این ضعف، گنجاندن واحدهای حقوق بشری در مدارس ضروری است. فقدان اراده جدی دولت در ترویج حقوق بشر، این پیام را به جامعه مدنی ایران می‌دهد که ابتکار عمل را به دست گرفته و به آموزش حقوق بشر در نزد اقشار آسیب‌پذیرتر از جمله زنان، کودکان، اقلیت‌ها و معلولان در سراسر کشور و به ویژه در مناطق کم‌تر توسعه‌یافته گام بردارند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/1/25 | پذیرش: 1399/5/7

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Medical Law Journal

Designed & Developed by : Yektaweb