دوره 15، شماره 56 - ( بهار 1400 )
جلد 15 شماره 56 صفحات 19-37 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asadi H, Kordbacheh Hossein Abad M. Jurisprudential-Legal Investigation of the Surgeons’ Civil Liability in Plastic Surgeries with an Emphasis on Islamic Penal Code of Law Passed in 2013. Medical Law Journal. 2021; 15 (56) :19-37
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1295-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1295-fa.html
اسدی حسن، کردبچه حسین‌آباد محسن. بررسی فقهی حقوقی مسؤولیت مدنی پزشک در جراحی‌های زیبایی با تأکیدی ق.م.ا مصوب 1392. فصلنامه علمی- پژوهشی حقوق پزشکی. 1400; 15 (56) :19-37
1- گروه الهیات، گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین - پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- واحد ورامین - پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- واحد ورامین - پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده:
در تحقیق حاضر مبنای مسؤولیت مدنی پزشک جراح زیبایی مورد مطالعه قرار گرفته و در همین راستا مسائلی همچون ماهیت تعهد پزشک، انواع مسؤولیت پزشک، مفهوم خطای پزشکی، تعهدات و الزامات جراحان زیبایی و ترمیمی در گستره حقوق پزشکی و بسیاری مسائل دیگر مطرح شده است. پیشرفت دانش پزشکی از یک سو و ضرورت‌های اجتماعی و ارتقای سطح معاش از سویی دیگر از عواملی هستند که گسترش گرایش به جراحی‌های پلاستیک را به ویژه در دهه‌های اخیر موجب شده‌اند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که اهدافی که در جراحی زیبایی مورد نظر متقاضیان این عمل و اطبا می‌باشند، تا اندازه‌ای از هدف اصلی اعمال پزشکی که پیشگیری از بیماری و درمان بیمار است فاصله می‌گیرد. بر این اساس بایستی جراحان زیبایی در مواردی که معایب درمان بیش از مزایای آن است باید از انجام عمل جراحی خودداری کند. تعهد درمانی پزشک در این جراحی‌ها تشدید و وظیفه مرتبط با اخذ رضایت آگاهانه و اطلاع‌رسانی وی تغلیظ می‌گردد. در حقوق ایران قانون‌گذار مبنای مسؤولیت پزشک را مبتنی بر تقصیر دانسته و برای او فرض تقصیر کرده است. گاهی پزشک با درج شرط برائت می‌تواند از مسؤولیت رهایی یابد «اما با توجه به اوصاف جراحی زیبایی و لزوم حفظ ایمنی بیشتر در آن و عدم توقف مصالح جامعه بر انجام این جراحی، باید قائل به این بود که اخذ برائت جراحان زیبایی نمی‌تواند موجب جابه‌جایی بار اثبات تقصیر باشد و تنها کافی است زیان‌دیده، رابطه سببیت میان عمل جراح زیبایی و خسارت را ولو به طور کلی، به اثبات برساند و پس از این دیگر جراح است که باید ثابت کند که اولاً: جراحی مزبور با توجه به منافع مورد انتظار، امری عقلایی و مشروع بوده است؛ ثانیاً: اطلاع‌رسانی و آگاه‌سازی کافی نسبت به بیمار صورت گرفته است؛ ثالثاً: زیان وارده ناشی از عاملی خارج از کنترل جراح بوده که ناشی از نقص علم پزشکی یا واکنش خاص بدن بیمار به عمل جراحی بوده است، تا موجب رفع مسؤولیت او گردد».
واژه‌های کلیدی: مسؤولیت مدنی؛ جراحی‌های زیبایی؛ تعهد به نتیجه و تعهد به وسیله
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/7/12 | پذیرش: 1399/10/24
دریافت: 1399/7/12 | پذیرش: 1399/10/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
