دوره 15، شماره 56 - ( 1-1400 )                   جلد 15 شماره 56 صفحات 992-979 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Habibitabar M, Hajidehabadi A, Mostafapoor M. Penal liability of COVID – 19 virus transmitters in homicide crime. MLJ 2021; 15 (56) :979-992
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1302-fa.html
حبیبی تبار محمود، حاجی ده آبادی احمد، مصطفی پور مسعود. مسئولیت کیفری انتقال دهندگانِ ویروس کووید-19 در جرم قتل. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1400; 15 (56) :979-992

URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1302-fa.html


1- گروه حقوق، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران
2- گروه حقوق، دانشکدگان فارابی، دانشگاه تهران، قم، ایران
3- دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده:  
زمینه و هدف: شیوع بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ (Covid19) در سرتاسر جهان، در کنار شکل­ گیری بحران ­های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، چالش ­های حقوقی­ ای را نیز به­ همراه داشته است که آمار بالای متوفیان، اهمیت پرداختن به میزان مسئولیت کیفریِ انتقال­ دهنده این ویروس در جرم قتل را دو چندان می ­کند. بنابراین، هدف از این تحقیق، بررسی محدوده مسئـولیت کیفـری انتقال ­دهنده ویـروس کووید-19 در جـرم قتل (اعـم از عمد و غیرعمد) می­ باشد.
مواد و روش‌ها: این مقاله به صورت توصیفی تحلیلی با بهره­ گیری از منابع کتابخانه ­ای تدوین یافته است.
یافته‌ها: یافته­ ها حاکی از آن است­ که برابر با ماده 492 ق.م.ا.، مسئولیت­ کیفری انتقال­ دهنده ویروس کووید-19 فرع بر وجود رابطه استناد است. در فرض وجود این رابطه، انتقال­ دهنده ممکن است به ­دلایلی نظیر وجود قاعده اقدام، فاقد مسئولیت کیفری قلمداد گردد؛ اما چنانچه مسئول به­ شمار رود، با لحاظ رکن معنوی وی، حسب مورد به مجازات قصاص، دیه و تعزیر محکوم خواهد شد.
ملاحظات اخلاقی: این مقاله با تکیه بر اصول اخلاقی، امانت­داری و صداقت نگارش یافته است.
نتیجه‌گیری: فارغ از زمانی­ که هیچ­کس مسئول مرگ انتقال­ گیرنده نیست؛ به طور کلی، بسته به رکن معنوی انتقال­ دهنده و وضعیت روانی وی، حکم موضوع متفاوت خواهد بود. چنانچه انتقال ­دهنده به قصد قتل، اعم از قصد صریح (بندهای الف و ت ماده 290 ق.م.ا.) و قصد ضمنی (بندهای ب و پ ماده 290 ق.م.ا.)، اقدام به انتقال ویروس به دیگری نماید، اصولاً حکم به قصاص داده می ­شود، مشروط بر آنکه شرایط عمومی قصاص وجود داشته باشد (ماده 301 ق.م.ا.)؛ و چنانچه انتقال­ دهنده ویروس، بدون قصد قتل چنین کند، اگر قتل واقع­ شده، شبه­ عمد باشد (ماده 291 ق.م.ا.)، انتقال­دهنده ویروس به پرداخت دیه به ورثه انتقال­ گیرنده متوفی و تعزیر مقرر در ماده 616 تعزیرات - آنجا که قتل، محصول تقصیر جزایی باشد - محکوم خواهد شد، و اگر قتل رخ­داده، خطای محض باشد (ماده 292 ق.م.ا.)، حسب مورد انتقال­ دهنده و یا عاقله وی ملزم به پرداخت دیه می­ باشند (ماده 463 ق.م.ا.).
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/11/11 | پذیرش: 1400/8/4

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Medical Law Journal

Designed & Developed by : Yektaweb