دوره 16، شماره 57 - ( 1-1401 )
جلد 16 شماره 57 صفحات 1117-1103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khaefzadeh M A, Afshari M, Behboodian B. Right to Sustainable Development in Iran and the UAE. MLJ 2022; 16 (57) :1103-1117
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1571-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1571-fa.html
خائف‌زاده محمدعلی، افشاری مریم، بهبودیان بهروز. حق بر توسعه پایدار در ایران و امارات متحده عربی. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1401; 16 (57) :1103-1117
1- گروه حقوق، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران.
2- گروه حقوق، واحد دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران.
2- گروه حقوق، واحد دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران.
چکیده:
زمینه و هدف: توسعه پایدار از مفاهیم بنیادینی است که در دهه‌های اخیر اهمیت فزاینده‌ای پیدا کرده است. توسعه‌ای که نیازهای نسل فعلی را تأمین می‌کند، بدون آنکه به توانایی نسل‌های آینده برای تأمین نیازهایشان آسیبی برساند، توسعه پایدار قلمداد می‌شود. توسعه پایدار با حق توسعه ارتباط تنگانگ دارد و به معنای استحقاق توسعه فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شهروندان است. در این مقاله تلاش شده، رویکرد حق بر توسعه پایدار در ایران و امارات متحده عربی بررسی شود.
روش: مقاله حاضر توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: مفهوم توسعه رفته‌رفته در موازین حقوق بشری به عنوان یک حق و در قالب توسعه پایدار نمود پیدا کرده است. حق بر توسعه پایدار، بر توسعه توأم با توجه به محیط زیست و مقولاتی چون توجه به کرامت انسان و پیشرفت عادلانه تأکید داشته و از منظر فقه اسلام نیز مورد تأکید قرار گرفته است. از منظر فقه اسلام، توسعه پایدار با توجه به اصل و قاعده لاضرر، ضرورت تعادل و حفظ توازن در طبیعت، عدالت و برابری در توسعه و اصل مسؤولیت انسان امکان‌پذیر است.
نتیجه‌گیری: در حقوق ایران در برنامه‌های پنج سال توسعه به توسعه پایدار پرداخته شده، اما با نارسایی‌های مواجه بوده است. در امارات متحده عربی، اما توسعه پایدار با جدیت و برنامه‌های بلندپروازانه‌های همراه بوده است، به نحوی که این کشور در زمره کشورهای پیش رو در خصوص استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و کاهش کربن محسوب می‌شود.
روش: مقاله حاضر توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: مفهوم توسعه رفته‌رفته در موازین حقوق بشری به عنوان یک حق و در قالب توسعه پایدار نمود پیدا کرده است. حق بر توسعه پایدار، بر توسعه توأم با توجه به محیط زیست و مقولاتی چون توجه به کرامت انسان و پیشرفت عادلانه تأکید داشته و از منظر فقه اسلام نیز مورد تأکید قرار گرفته است. از منظر فقه اسلام، توسعه پایدار با توجه به اصل و قاعده لاضرر، ضرورت تعادل و حفظ توازن در طبیعت، عدالت و برابری در توسعه و اصل مسؤولیت انسان امکان‌پذیر است.
نتیجه‌گیری: در حقوق ایران در برنامه‌های پنج سال توسعه به توسعه پایدار پرداخته شده، اما با نارسایی‌های مواجه بوده است. در امارات متحده عربی، اما توسعه پایدار با جدیت و برنامه‌های بلندپروازانه‌های همراه بوده است، به نحوی که این کشور در زمره کشورهای پیش رو در خصوص استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و کاهش کربن محسوب می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1401/9/11 | پذیرش: 1401/11/13
دریافت: 1401/9/11 | پذیرش: 1401/11/13
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
