بقای نسل انسان و سلامتی او در گروی بهرهمندی از محیط زیست سالم و برخوردار از گونههای متنوع جانداران است. حیوانات از مهمترین زیستبومهاییاند که حقوق آنها بیش از هر موجود دیگری توجه مدافعان زیستمحیطی را به خود جلب کرده است. تدارک آب و خوراک مناسب، شرایط زیستی و روانی صحیح و لزوم دسترسی به بهداشت و درمان از جمله مهمترین حقوق حیوانات به شمار میرود. در حقوق داخلی از یکسو قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حفاظت از محیط زیست را یک وظیفه همگانی میداند و از سوی دیگر نه تنها باب ششم قانون مدنی مصوب 1304، به شکار اختصاص یافته, بلکه مقررات حقوق کیفری نیز حفاظت از گونههای جانوری را در مواد 679 و 680 قانون مجازات اسلامی به طور خاص مورد توجه قرار داده است. آن سوتر در عرصه حقوق بینالملل از حدود نیم قرن قبل، اسناد بینالمللی متعددی در زمینه حفاظت از محیط زیست و حمایت از حقوق حیوانات منعقد شده است. این نوشتار میکوشد موضع نظام حقوقی ایران در حمایت از حیوانات را با تکیه بر اسناد بینالمللی مرتبط با حقوق محیط زیست بررسی و برای رفع موانع راهکارهایی را مطرح نماید.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |