دوره 18، شماره 59 - ( 1-1403 )
جلد 18 شماره 59 صفحات 574-561 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghoreishi Mohammadi F S. Examining Iran's Criminal Law Approach to
Health and Pharmaceutical Crimes. MLJ 2024; 18 (59) :561-574
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1751-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1751-fa.html
قریشی محمدی فاطمه‌السادات. بررسی رویکرد حقوق کیفری ایران در قبال جرائم بهداشتی و دارویی. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1403; 18 (59) :561-574
گروه حقوق، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده:
زمینه و هدف: جرائم بهداشتی و دارویی است با سلامت شهروندان ارتباط دارد و به همین دلیل بررسی رویکرد قانونگذار در این خصوص از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف مقاله حاضر، بررسی رویکرد حقوق کیفری ایران در قبال جرائم بهداشتی و دارویی است.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: رویکرد حقوق کیفری ایران در قبال جرائم بهداشتی و دارویی عمدتاً مبتنی بر سیاست کیفری سرگوب‌گرایانه است. در واقع، سیاست تشدید و مجازات محور بدون توجه به برنامه‌های اصلاحی و پیشگیرانه، شاخصه بارز این سیاست در زمینه جرائم بهداشتی و دارویی محسوب می‌گردد.
نتیجه‌گیری: استفاده از جایگزین‌های مجازات حبس در بخشی از جرائم بهداشتی و دارویی خصوصاً در مورد افرادی که برای اولین‌بار مرتکب جرم می‌شوند و یا در مورد پزشکان و حرفه‌های وابسته، زائل‌کردن وصف کیفری از این جرائم و افزایش صلاحیت سازمان نظام پزشکی و اتحادیه‌های صنفی و نظارت شایسته بر آن‌ها و کاهش حجم رفتارهایی که جرم تلقی شده (جرم‌زدایی)، با در نظرگرفتن شدت تأثیر رفتارهای ارتکابی از مهم‌ترین روش‌هایی است که جایگاه آن در جرائم بهداشتی و دارویی با خلأ مواجه است. لازم است تلاش شود ضمانت اجرای کیفری باید به عنوان آخرین حربه ایجاد امنیت محسوب شود.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: رویکرد حقوق کیفری ایران در قبال جرائم بهداشتی و دارویی عمدتاً مبتنی بر سیاست کیفری سرگوب‌گرایانه است. در واقع، سیاست تشدید و مجازات محور بدون توجه به برنامه‌های اصلاحی و پیشگیرانه، شاخصه بارز این سیاست در زمینه جرائم بهداشتی و دارویی محسوب می‌گردد.
نتیجه‌گیری: استفاده از جایگزین‌های مجازات حبس در بخشی از جرائم بهداشتی و دارویی خصوصاً در مورد افرادی که برای اولین‌بار مرتکب جرم می‌شوند و یا در مورد پزشکان و حرفه‌های وابسته، زائل‌کردن وصف کیفری از این جرائم و افزایش صلاحیت سازمان نظام پزشکی و اتحادیه‌های صنفی و نظارت شایسته بر آن‌ها و کاهش حجم رفتارهایی که جرم تلقی شده (جرم‌زدایی)، با در نظرگرفتن شدت تأثیر رفتارهای ارتکابی از مهم‌ترین روش‌هایی است که جایگاه آن در جرائم بهداشتی و دارویی با خلأ مواجه است. لازم است تلاش شود ضمانت اجرای کیفری باید به عنوان آخرین حربه ایجاد امنیت محسوب شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1402/6/26 | پذیرش: 1402/11/19
دریافت: 1402/6/26 | پذیرش: 1402/11/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
