1- عضو قضایی هیأت انتظامی پزشکی و پژوهشگر مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.،
چکیده:
زمینه و هدف: امروزه با توجه به پیشرفتهای نوین پزشکی و رشد سریع آن، قانون به عنوان مهمترین منبع حقوق در نظام حقوق پزشکی ایران به تنهایی قادر به مطابقت سریع خود با تحولات مذکور نبوده و نظام حقوق پزشکی در فضای امروزی با توجه به عدم تدوین قوانین و مقررات جامع و کامل، نیازمند مداخله عوامل دیگری برای ایجاد این هماهنگی میباشد. از میان منابع حقوقی، رویه قضایی میتواند این نقش را به خوبی ایفا نماید. از همین روی مقاله حاضر بر آن است تا ضمن بررسی اهمیت و ضرورت استفاده از رویه قضایی در نظام حقوق پزشکی پیشنهاداتی به منظور تقویت جایگاه رویه قضایی در توسعه حقوق پزشکی ارائه دهد.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی میباشد. روش جمعآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافتهها: نتایج بررسی پژوهش حاضر حکایت از آن دارد که هرچند در نظام حقوق پزشکی ایران استفاده از رویه قضایی غالبا به عنوان منبع فرعی و تفسیری قانون مورد توجه بوده، لکن نقش محاکم، در بیان و تولید رویه قضایی حاوی اصول کلی و مفاهیم بنیادی حقوق پزشکی، بسیار مهم و حیاتی میباشد.
نتیجهگیری: نتایج بررسی حکایت از آن دارد که رویه قضایی محاکم میتواند به عنوان یک منبع قاعدهساز با تحکیم و اعتلای مفاهیم و اصول حقوق پزشکی و نیز به عنوان ابزار مکمل قانون و راهنمای مقنن در تصویب قوانین و مقررات پزشکی مترقی، نقش اساسی در پرورش و توسعه حقوق پزشکی ایفا نماید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1402/9/26 | پذیرش: 1402/12/7