1- گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت و مرکز تحقیقات تعیینکنندههای اجتماعی سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
2- مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.،
چکیده:
زمینه و هدف: امروزه استفاده از منابع، امکانات و فرصتهای جامعه منوط به داشتن اسناد هویتی است و افراد بیشناسنامه از بسیاری از حقوق خود محرومند. کودکان بیشناسنامه به علت آسیبپذیری بیشتر از لحاظ جسمی و روانی و وابستگی به سایرین برای حقوق خود به توجه ویژه نیاز دارند. در این مطالعه به بررسی وضعیت حق سلامت کودکان بیشناسنامه ساکن در ایران پرداخته شده است.
روش: اطلاعات این مطالعه کیفی به روش کتابخانهای با استفاده از کتب، مقالات، اسناد و مستندات قانونی و گزارشات عملکرد مرتبط با موضوع حق سلامت کودکان در سال 1402 گردآوری شدهاند. زبان اسناد فارسی و انگلیسی بوده است. متن اسناد بررسی و تحلیل و کدبندی شده و در نوشتن گزارش نهایی مورد استفاده قرار گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در همه مراحل پژوهش، اصالت متون مورد استفاده و صداقت و امانتداری در اعلام نتایج مورد توجه قرار گرفته است.
یافتهها: با وجود قوانین حمایتکننده، دسترسی کودکان بیشناسنامه به خدمات بهداشتی و درمانی کافی نیست. این کودکان معمولاً در خانوادههای با سطح پایین اقتصادی و اجتماعی زندگی میکنند که توان پرداخت هزینههای درمانی و بیمه را ندارند. آنها به علت نداشتن مدارک هویتی، تحت پوشش سازمانهای حمایتی نیز نیستند. زندگی در سکونتگاههای ناایمن و غیر بهداشتی، کار در سنین پایین در کارگاههای غیر مجاز و خیابان، نداشتن سرپرست یا بدسرپرستی و احساس انزوا و طردشدگی از جامعه فقط بخشی از تهدیدکنندههای سلامتی این کودکان است.
نتیجهگیری: دسترسی کودکان بیشناسنامه به خدمات بهداشتی و درمانی با چالش مواجه است. وضعیت حق سلامت و سلامتی این کودکان نیاز به بررسی دقیق دارد. شناسایی این کودکان و اعطای مدارک شناسایی و نه لزوماً ملیت ایرانی میتواند زمینهساز برنامههای بهبود وضعیت زندگی و سلامت این کودکان و ارتقای امنیت ملی شود.
نوع مطالعه:
مروری |
دریافت: 1402/4/25 | پذیرش: 1402/9/28