Saffarinia M, Vosoghi Torbati Z. States Commitment to Safeguarding the Child's Right to Health in Hazardous Marriage from the Perspective of International
Instrument and the European Union. MLJ 2025; 19 (60) :544-558
URL:
http://ijmedicallaw.ir/article-1-1803-fa.html
صفارینیا مهزاد، وثوقی تربتی زهرا. تعهدات دولتها به حفظ حق سلامت کودک در ازدواجهای مخاطرهآمیز از دیدگاه اسناد بینالمللی و اتحادیه اروپا. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1404; 19 (60) :544-558
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1803-fa.html
1- گروه حقوق، دانشگاه رفاه، تهران، ایران
2- گروه حقوق، دانشگاه رفاه، تهران، ایران،
چکیده:
زمینه و هدف: از یکسو حق بر سلامتی کودکان موضوع مهمی در اسناد بینالمللی و منطقهای است و از سوی دیگر حق بر ازدواج و تشکیل خانواده در ازدواجهای مخاطرهآمیز تهدیدی بالقوه برای نقض حق بر سلامت کودکان در آینده میباشد. تعارض این دو حق بشری که هر دو در اسناد بینالمللی مورد توجه قرار گرفته شدهاند، موجب عملکرد متفوت دولتها به ویژه دولتهای اروپایی و صدور آرای متفاوتی در سازوکارهای بینالمللی و دیوان دادگستری اتحادیه اروپا شده است.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی است و روش جمعآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بیطرفی و اصالت اثر رعایت شده است.
یافتهها: به طور کلی تعهدات دولتها در برابر حق سلامت کودکان حاصل از ازدواجهای مخاطرهآمیز به دورانهای پیش از ازدواج، پیش از بارداری، بارداری و پس از آن تقسیم میشود. دولتهای اروپایی نیز با اینکه برای جنین حقوقی را به رسمیت نشناختهاند، اما نمیتوانند حق سلامت کودک آینده را به خاطر عدم وجود بالفعل نادیده بگیرند و برای رعایت این حق موظفاند محدودیتهایی را به صورت ایجابی و یا سلبی بنا نهند.
نتیجهگیری: حق بر سلامت کودکان از سوی اتحادیه اروپا و اسناد بینالمللی مورد توجه قرار گرفته است و زمانی که سلامت خانواده و به خصوص کودک آینده به خطر بیفتد و در نتیجه شاخص سلامت عمومی را به خطر بیندازد، در راستای تأمین شرایط و مقتضیات تحقق حق بر سلامت برای ایفای این تعهدات در نهاد خانواده مداخله مینماید. این دخالت میتواند همچون کشورهای جنوب اروپا، از جمله یونان و آلمان به صورت حداقلی انجام گیرد و یا مانند کشورهای سوئد و نروژ به صورت حداکثری باشد. بنابراین میزان دخالت دولتها در حق فرزندآوری زوجین در ازدواجهای مخاطرهآمیز، در رویکرد اتخاذی از سوی آنها نهفته است. همچنین میزان دخالت دولت در امور خصوصی افراد به صورت حداقلی است، اما اگر در ازدواجهای مخاطرهآمیز منافع والدین با منافع کودک در تعارض قرار گیرد، میزان مداخله دولت در این زمینه بر اساس مصالح عالیه کودک تعیین میگردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1403/3/21 | پذیرش: 1404/5/21