دوره 19، شماره 60 - ( 1-1404 )
جلد 19 شماره 60 صفحات 688-675 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Famouri S, Olohi Nazari H. Protecting the Right to Freedom of Expression of Journalists Active in the Field of Medicine and Health on the Internet from the
Perspective of European Human Rights. MLJ 2025; 19 (60) :675-688
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1912-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1912-fa.html
فاموری سارا، الهویی نظری حمید. حمایت از حق آزادی بیان روزنامهنگاران فعال در حوزه پزشکی و سلامت در بستر اینترنت از منظر حقوق بشر اروپایی. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1404; 19 (60) :675-688
1- گروه حقوق عمومی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.،
2-
2-
چکیده:
زمینه و هدف: حق آزادی بیان به عنوان یک حق نسل اول بشری در اعلامیه جهانی حقوق بشر، کنوانسیون اروپایی حقوق بشر، میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی و حتی اسناد بینالمللی حقوق کار توصیف میشود. اهمیت این حق تا بدانجاست که امروزه در برخی از اسناد همچون ماده 17 قانون نمونه آزادی اطلاعات ملل متحد، از حق تبدیل به الزام شده است. هدف از تحقیق حاضر آن است که با توجه به تدوین دو سند مهم بینالمللی کنوانسیون اروپایی حقوق بشر (ماده 10) و منشور حقوق بنیادین اتحادیه اروپایی که اولی در زمینه حفظ حقوق شهروندان اروپایی، از جمله حق آزادی بیان در روزنامهها توسط دولتهای عضو کنوانسیون و دومی در زمینه حفظ حقوق شهروندان اروپایی توسط اتحادیه اروپایی میباشد، بایستی این موضوع را استنباط نمود که حمایت از حق آزادی بیان روزنامهنگاران در اتحادیه اروپایی در دو سطح دولتها و خود اتحادیه صورت میپذیرد. بنابراین نقض آن میتواند علاوه بر اینکه مسئولیت دولتهای عضو را در پی داشته باشد.
روش: روش مورد استفاده در تحقیق حاضر، توصیفی ـ تحلیلی است. در این راستا، از منابع معتبر کتابخانهای اعم از منابع دست اول، یعنی کنوانسین اروپایی حقوق بشر، منشور حقوق بنیادین اتحادیه اروپایی، اسناد مرتبط در سطح سازمان جهانی بهداشت و منابع دست دوم، یعنی دکترینها و نظریاتی که در ارتباط با حمایت از حق آزادی بیان روزنامهنگاران فعال در حوزه پزشکی و سلامت در بستر اینترنت است، استفاده میشود.
ملاحظات اخلاقی: این تحقیق بر پایه ملاحظات اخلاقی همچون امانتداری علمی، اصالت متن، عدم تبعیض و حسن نیت نگاشته شده است.
یافتهها: عموم شهروندان از اطلاعات و زمان کافی به منظور در اختیارگرفتن اطلاعات سلامت و پزشکی برخوردار نیستند و در این میان به علل مختلف همچون گرانی هزینههای درمان و سلامت، پیچیدگیهای امور پزشکی و درمانی و...، این عدم دسترسی به اطلاعات پزشکی و دارویی تشدید میگردد. در این میان، روزنامهنگاران به عنوان پلی میان جامعه پزشکی و درمانی و شهروندان تلقی میگردند. تکالیف و حقوقی در ارتباط با حق آزادی بیان ناظر بر اطلاعات سلامت و درمان برای روزنامهنگارانی که اقدام به نشر اطلاعات در این زمینه مینمایند، برای دولتها در رویه قضایی دادگاه اروپایی حقوق بشر مشخص شدهاند، از جمله عدم تبعیض در ارائه اطلاعات پزشکی و سلامت، ارائه اطلاعات صحیح و بدون سانسور در ارتباط با سلامت شهروندان.
نتیجهگیری: نتیجه تحقیق حاضر بدینصورت است که محدودیتهایی بر حق آزادی بیان روزنامهنگاران هم در رویه دیوان اروپایی حقوق بشر و هم دولتهای عضو وارد است، از جمله بیان سخنان نفرتبرانگیز، تحریک به شورش و هتک حیثیت که در این موارد، روزنامهنگاران مجاز نیستند تا هرگونه آزادی بیان داشته باشند. چالشهایی در رویه دیوان اروپایی حقوق بشر در ارتباط با حمایت از حق آزادی بیان روزنامهنگاران وجود دارد، از جمله عدم امکان صدور نظر مشورتی دیوان در ارتباط با این حق، صلاحدید گستردهتر دولتهای عضو کنوانسیون اروپایی حقوق بشر نسبت به دیوان برای تشخیص موارد محدودیت حق آزادی بیان روزنامهنگاران.
روش: روش مورد استفاده در تحقیق حاضر، توصیفی ـ تحلیلی است. در این راستا، از منابع معتبر کتابخانهای اعم از منابع دست اول، یعنی کنوانسین اروپایی حقوق بشر، منشور حقوق بنیادین اتحادیه اروپایی، اسناد مرتبط در سطح سازمان جهانی بهداشت و منابع دست دوم، یعنی دکترینها و نظریاتی که در ارتباط با حمایت از حق آزادی بیان روزنامهنگاران فعال در حوزه پزشکی و سلامت در بستر اینترنت است، استفاده میشود.
ملاحظات اخلاقی: این تحقیق بر پایه ملاحظات اخلاقی همچون امانتداری علمی، اصالت متن، عدم تبعیض و حسن نیت نگاشته شده است.
یافتهها: عموم شهروندان از اطلاعات و زمان کافی به منظور در اختیارگرفتن اطلاعات سلامت و پزشکی برخوردار نیستند و در این میان به علل مختلف همچون گرانی هزینههای درمان و سلامت، پیچیدگیهای امور پزشکی و درمانی و...، این عدم دسترسی به اطلاعات پزشکی و دارویی تشدید میگردد. در این میان، روزنامهنگاران به عنوان پلی میان جامعه پزشکی و درمانی و شهروندان تلقی میگردند. تکالیف و حقوقی در ارتباط با حق آزادی بیان ناظر بر اطلاعات سلامت و درمان برای روزنامهنگارانی که اقدام به نشر اطلاعات در این زمینه مینمایند، برای دولتها در رویه قضایی دادگاه اروپایی حقوق بشر مشخص شدهاند، از جمله عدم تبعیض در ارائه اطلاعات پزشکی و سلامت، ارائه اطلاعات صحیح و بدون سانسور در ارتباط با سلامت شهروندان.
نتیجهگیری: نتیجه تحقیق حاضر بدینصورت است که محدودیتهایی بر حق آزادی بیان روزنامهنگاران هم در رویه دیوان اروپایی حقوق بشر و هم دولتهای عضو وارد است، از جمله بیان سخنان نفرتبرانگیز، تحریک به شورش و هتک حیثیت که در این موارد، روزنامهنگاران مجاز نیستند تا هرگونه آزادی بیان داشته باشند. چالشهایی در رویه دیوان اروپایی حقوق بشر در ارتباط با حمایت از حق آزادی بیان روزنامهنگاران وجود دارد، از جمله عدم امکان صدور نظر مشورتی دیوان در ارتباط با این حق، صلاحدید گستردهتر دولتهای عضو کنوانسیون اروپایی حقوق بشر نسبت به دیوان برای تشخیص موارد محدودیت حق آزادی بیان روزنامهنگاران.
واژههای کلیدی: حق آزادی بیان، امور پزشکی و سلامت، دیوان اروپایی حقوق بشر، روزنامهنگار، کنوانسیون اروپایی حقوق بشر
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1403/8/13 | پذیرش: 1403/12/15
دریافت: 1403/8/13 | پذیرش: 1403/12/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
