دادرسی سریع و ارزان معیاری دقیق برای ارزیابی دادرسی عادلانه بوده و طولانی شدن فرایند دادرسی می‌تواند یکی از موانع تحقق آن تلقی شود. زیرا بین طولانی شدن دادرسی و افزایش هزینه‌های آن رابطه مستقیم وجود دارد؛ هر چه جریان دادرسی طولانی‌تر شود هزینه‌های آن نیز افزایش یافته و زیان‌های ناشی از آن بر همگان تحمیل می‌شود. بنابراین یافتن راه حلی مناسب برای تسریع در روند دادرسی و حصول نتیجه مطلوب در مدت زمان معقول و متعارف توجه قانون‌گذاران، دادرسان و حقوق‌دانان را به خود جلب نموده است. تحقق هدف مذکور در دعاوی مسؤولیت مدنی به جهت طبیعت و ماهیت آن‌ها با موانع و تردیدهای جدی مواجه است. زیرا رسیدگی به هر دعوا مستلزم اثبات عناصر مربوطه که عبارتند از فعل زیان بار و ضرر و رابطه سببیت بین آن‌ها توسط خواهان می‌باشد. در حوزه مسؤولیت پزشکی، اگر اثبات ورود ضرر با مشکلات کمتری همراه است، اثبات ارتکاب فعل زیان بار (عمدتاً تقصیر خوانده) و وجود رابطه سببیت میان آن دو به ویژه در فرضی که مسؤولیت قراردادی و مبتنی بر نظریه تقصیر است، به جهت تأثیرپذیری عناصر اثباتی مربوطه از عوامل دیگر، از جمله، سطح دانش و پیشرفت علمی ، میزان قابلیت پیش بینی خطر و نتایج استثنایی ناشی از استعمال برخی از داروها و شرایط خاص برخی از بیماران، پیچیده‌تر از سایر دعاوی بوده و فرایند دادرسی را طولانی‌تر می‌کند. یکی از راهکارهای مناسب در حقوق فرانسه استناد به رابطه «سبیت مفروض» است که تحلیل مبانی و موارد استناد به آن در حقوق ایران نیز با توجه به قرابت دو نظام حقوقی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.