زمینه و هدف: توسعه نفوس انسانی در صدر غایات زندگی است و در تمامی جوامع، جایگاهی رفیع را به خود اختصاص داده است، بنابر این ضرورت، ناباروری مسأله‌ای است که مسبب بروز مباحث جدیدی در علوم پزشکی و غیر پزشکی شده که به تبع آن، مسائل فقهی و حقوقی خاصی را در جوامع انسانی از جمله جامعه کنونی ایران برانگیخته است. در این تحقیق برآنیم تا مبانی فقهی و حقوقی اقسام باروری‌های پزشکی، به ویژه مبانی جواز آن میان زوجین و منع پذیرش آن بین بیگانگان را مورد تأمل قرار دهیم.

روش: روش کتابخانه‌ای و اسنادی، با رویکرد تحلیلی ـ توصیفی و استنتاجی است.

یافته‌ها: نکات حائز اهمیت آن است که با شناخت و درک درست از روح احکام و قوانین اسلامی، به خوبی می‌توان به نیازهای متنوع اشخاص پاسخ داد و نیز آنکه در بحث مزبور، غالب فقها باروری‌های پزشکی بین زوجین را پذیرفته و در عین حال قائل به پذیرش آن در میان بیگانگان نیستند.

بحث و نتیجه‌گیری: با این توصیف، نتیجه این پژوهش آن است که مواردی همچون پاسخگویی به نیاز فطری و حس غریزی انسان به داشتن فرزند، کاهش عسر و حرج خانواده‌ها و مشکلات اجتماع، مصالح به کارگیری این روش‌ها به ویژه بین زوجین هستند و مبانی‌ای همچون مبارزه با روند طبیعی خلقت انسان، نابودی بنیان خانواده (مهم‌ترین واحد جامعه)، نادیده‌گرفتن اصولی همچون اصل کرامت، اصل عدالت و قاعده لاضرر و... اصلی‌ترین مبانی مخالفت اندیشمندان مسلمان در پذیرش روش‌های باروری‌های پزشکی میان بیگانگان می‌باشند.