پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری از حقوق انحصاری متعددی نظیر حق تکثیر، حق پخش، حق عرضه و توزیع برخوردارند. رشد روزافزون فناوری‌های نوین ارتباطی موجب تسهیل استفاده‌های مجاز و غیر مجاز از آثار ادبی و هنری گردیده است و صاحبان آثار دیگر قادر به کنترل استفاده‌های مجاز یا غیر مجاز از آثارشان نیستند. در این شرایط سیستم مدیریت جمعی و سازمان‌های مدیریت جمعی بهترین ابزار برای حمایت از منافع پدیدآورندگان آثار و ذی‌نفعان حقوق هستند که به عنوان واسطه میان ایشان و مصرف‌کنندگان عمل می‌کنند. امروزه سه نوع سازمان مدیریت جمعی در کشورهای مختلف به فعالیت می‌پردازند. این سازمان‌ها بسته به حوزه فعالیت و حقوق تحت پوشش خود دارای روش‌ها و مکانیزم‌های گوناگونی هستند. نوع رایج این قبیل سازمان‌ها، «سازمان مدیریت جمعی سنتی» نام دارد. این سازمان‌ها به طور معمول از طرف اعضای خود بر سر نرخ‌ها و شرایط استفاده از آثار توسط کاربران مذاکره و مجوز صادر کرده و حق امتیازها را جمع‌آوری می‌کنند. دو نوع دیگر این سازمان‌ها، «مرکز تسویه حقوق» و «مکان واحد ارائه خدمات» است که در آن‌ها سازمان بیشتر به عنوان دلال و واسطه عمل کرده و تعرفه‌ها و شرایط استفاده از آثار توسط صاحبان آثار تعیین می‌شود.