در علم پزشکی قانونی تعاریف متعددی از مرگ ارائه می‌گردد و مرگ را به حقیقی، ظاهری و مغزی تقسیم بندی می‌نمایند، اما یکی از حالاتی که با مرگ قرابت نزدیکی دارد و بعضاً با آن اشتباه گرفته می‌شود، وضعیت «زندگی نباتی» است. اصولاً در حالت مذکور برخلاف انواع مرگ، شخص مرده محسوب نمی‌گردد و دارای حیات است. در رویه قضایی میان قضات و پزشکان قانونی همواره نحوه احتساب میزان دیه این اشخاص محل منازعه است و این امر باعث اطاله فرایند دادرسی کیفری می‌گردد. بدین توضیح که وفق قوانین کیفری در مورد چنین اشخاصی به لحاظ صدمات وارده به اعضا و منافع آنان باید دیه و یا ارش جداگانه‌ای تعیین گردد. اما پذیرش کلیت این نظر توسط متخصصان پزشکی قانونی محل تردید و تأمل است. از طرف دیگر با وجود اصل حاکمیت عدم تداخل دیات در صدمات بدنی و خودداری بیمه‌گر از پرداخت دیات متعدد چنین امری نوعاً سبب سلب امنیت شغلی پزشکان می‌گردد و آنان را با چالش‌هایی از حیث پرداخت دیه مواجه می‌سازد. در مقاله مذکور سعی شده است که با ارائه راهکارهایی متناسب در این خصوص ارائه طریق گردد.