استفاده از رحم زن دیگر در بارداری و بچه‌دارشدن زن و شوهر نابارور، با لقاح اسپرم و تخمک آن‌ها و سپس انتقال آن به رحم زن دیگر انجام می‌شود. این شیوه درمانی با انعقاد قراردادی بین طرفین است که از آثار این قرارداد می‌توان به ایجاد یکسری حقوق و تکالیفی برای طرفین آن اشاره نمود. حقوق طرفین قرارداد، به حقوق مالی و غیر مالی تقسیم می‌شود که موضوع این پژوهش بررسی حقوق غیر مالی زن حامل می‌باشد. این زن نه حق ملاقات با طفل متولدشده را دارد و نه حق شیردادن به او را. در انتخاب نوع زایمان نیز تا حدودی اختیار از او سلب شده است و در باب حق سقط جنین نیز باید گفت او حقی در جهت سقط یا جلوگیری از آن ندارد، البته نسبت به هر یک از این حقوق اختلاف نظرهایی وجود دارد که در این پژوهش مورد بررسی قرار می‌گیرد.