برای نخستینبار کنوانسیون رم 1967، از اجراکنندگان حمایت کرد، اما ماده 19 این کنوانسیون، حمایتهای پیشبینیشده را در ارتباط با اجراهای دیداری ـ شنیداری محدود کرده است. در طرح پیشنهادی پیشنویس معاهده اجراها و آوانگاشتهای سازمان جهانی مالکیت فکری، حمایت از اجراکنندگان به اجراهای دیداری ـ شنیداری نیز تسری یافته بود، اما در متن اصلی معاهده این اجراها از شمول حمایت خارج شدند. از همین رو مجمعی متشکل از اعضا و اتحادیههای وایپو در مارس 1997 تشکیل شد. پس از بررسی قوانین ملی و منطقهای موجود و ارائه طرحهای پیشنهادی کشورهای عضو برای این پیشنویس، از 7 تا 20 دسامبر 2000 کنفرانسی دیپلماتیک در ژنو برای تهیه و تصویب طرح نهایی پیشنویس حمایت از اجراهای دیداری ـ شنیداری تشکیل شد. در این مقاله طرح اصلی پیشنهادی پیشنویس حمایت از اجراهای دیداری ـ شنیداری سال 2000 و طرحهای پیشنهادی ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا به صورت تطبیقی مورد بررسی قرار میگیرد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |