دوره 10، شماره 38 - ( پاییز 1395 )                   جلد 10 شماره 38 صفحات 104-73 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sadeghi M H, Ghani K, Mirzaei M, Bagherzadegan A. Ratio of Causality Relationship and Ehsan Rule (Benefaction Sunnah) in Terminating Medical Liability with a View to Islamic Penal Code 2013. MLJ 2016; 10 (38) :73-104
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-616-fa.html
صادقی محمدهادی، غنی کیوان، میرزایی محمد، باقرزادگان امیر. نسبت رابطه استناد و قاعده احسان در اسقاط مسؤولیت پزشک با نگاهی به قانون مجازات اسلامی 1392. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1395; 10 (38) :73-104

URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-616-fa.html


1- دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
2- دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران. (نویسنده مسؤول)
3- دانشگاه پیام نور، دلیجان، ایران
چکیده:  

قاعده احسان و آثاری که بر موضوع و مجرای این قاعده ممکن است از لحاظ تکلیفی و وضعی تحمیل گردد، از اهمیت فراوانی برخوردار است تا جایی که بر اساس دیدگاه مشهور میان فقها و حقوقدانان، قاعده احسان مستقلاً یکی از عوامل سقوط ضمان شمرده می‌شود. بر اساس این دیدگاه، برای به جریان افتادن قاعده احسان و سقوط ضمان، لزوماً بایستی احسان قصدی و فعلی موجود باشد. بر مبنای این نظر و در مورد پزشک نیز اگر او را از مصادیق محسن فرض کنیم، هرچند که در این مورد اختلاف وجود دارد، وی فاقد مسؤولیت خواهد بود. در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 برخلاف قانون پیشین، صریحاً به این قاعده اشاره شده است و این در حالی است که در مواد دیگر و بنا بر نظرات فقهی، مبنای مسؤولیت، احراز رابطه استناد است، فلذا این شبهه ایجاد می‌شود که بالاخره، قاعده احسان مسقط مسؤولیت پزشک است یا موجب عدم احراز رابطه استناد؟ این مقاله در پاسخ به این سؤال، با تفکیک مسؤولیت پزشک به دو حالت وضعی و تکلیفی، قلمرو جریان قاعده احسان را در این دو حوزه مشخص و قصد خیرخواهانه پزشک را تنها رافع مسؤولیت تکلیفی او دانسته و وجود احسان در فعل را باعث سقوط ضمان وی می‌داند، ضمن این‌که با نقد نظر موجود مبنی بر استقلال قاعده احسان در سقوط ضمان، تأثیرگذاری قاعده احسان را مستلزم عدم وجود رابطه استناد دانسته و در واقع به احراز استناد در توجه مسؤولیت به محسن، موضوعیت می‌دهد و احسان را در ارتباط با استناد و در طریقیت احراز آن مؤثر می‌داند.

نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1394/8/9 | پذیرش: 1395/2/30

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Medical Law Journal

Designed & Developed by : Yektaweb