1- گروه فقه و حقوق اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران. (نویسنده مسؤول)
2- دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران،
3- گروه فقه و حقوق اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران،
چکیده:
زمینه و هدف: یکی از حیاتیترین کالاهای مصرفی در جامعه بشری دارو است که بنا بر اقتضا و طبیعت خود ممکن است عوارض و خطراتی را برای مصرفکننده داشته باشد. همچنین داروها و تجهیزات پزشکی امروزه از پیچیدگی خاصی برخوردارند، لذا استفاده بهینه از آنها مستلزم آموزش است تا مصرفکننده دچار حادثه نشود و بتواند به نحو مطلوب از دارو بهرهمند گردد. بر همین اساس لازم است که داروسازان هشدارهای لازم را بر داروها تولیدی الصاق نمایند و روش صحیح استفاده از داروهای پیچیده را آموزش دهند. این مسأله در قواعد فقهی نیز مورد توجه بوده و به عنوان قاعده تحذیر از آن بحث میشود. بنابراین قاعده هر گونه هشدار مؤثری میتواند رافع مسؤولیت باشد، لذا مسأله اصلی در تحقیق حاضر این است که آیا بنا بر قاعده تحذیر میتوان داروسازی که هشدار و آموزش لازم را نداده، مسؤول خسارت وارده بر مصرفکننده دانست؟ قاعده تحذیر تحت چه شرایطی میتواند رافع مسؤولیت داروسازان باشد؟
روش: برای تحقق اهداف فوقالذکر از روش تحقیق توصیفی ـ تحلیلی بهرهمند گشتهایم.
یافتهها: بنا بر عرف و قانون داروسازان ملزم به ارائه اطلاعات ضروری و هشدارهای لازم به مصرفکنندگان دارو هستند.
بحث و نتیجهگیری: بنا بر قاعده تحذیر هر گونه هشداری که با رعایت شرایط لازم صادر شده باشد، میتواند رافع مسؤولیت داروسازان باشد و از طرفی اگر هشدار لازم از جانب داروساز صادر نگردیده باشد، او مسؤول هر گونه خسارتی است که مصرفکننده متحمل گردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1395/2/12 | پذیرش: 1396/5/23