شبیه‌سازی بعنوان یکی از دستاوردهای علمی انسان معاصر بیم‌ها و امیدهای فراوانی را پیش روی جامعه انسانی قرار داده است. این پدیده به شبیه‌سازی انسانی و غیرانسانی و هر یک از دو قسم به شبیه سازی درمانی و شبیه‌سازی به قصد تولید مثل تقسیم می‌شود. از این تقسیمات چهارگانه فقط قسم چهارم است که مورد مناقشه و جرح و تعدیل فراوان قرارگرفته است و در خصوص شبیه-سازی حیوانی اختلاف نظر زیادی وجود ندارد. در شبیه‌سازی انسانی درمانی هم مسئله جدی وجود ندارد. آنچه که بیش از همه مورد بحث است شبیه‌سازی انسانی به قصد تولیدمثل می باشد . مخالفین و موافقین این مسئله دلایلی را ذکر نموده‌اند که در این مقاله تلاش می‌شود تا این دلایل مطرح و نقاط ضعف و قوت آن بررسی شود و موضع دانشمندان جهان تشیع مورد توجه قرار گیرد.