حقوق انسانی که برای کاهش آسیب‌پذیری نسبت به ایدز و تخفیف اثر همه‌گیری آن حیاتی است در اسناد حقوق بشری موجود مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق حقوق فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، میثاق حقوق مدنی و سیاسی، پیمان‌نامه رفع انواع تبعیض علیه زنان و کنوانسیون حقوق کودک به وضوح بیان شده است. رفع تبعیض، تساوی و مشارکت پایه، استراتژی مؤثّر مبارزه با ایدز در زمینه حقوق بشر است و به عبارتی دقیق‌تر اصولی از حقوق بشر ارتباط بیشتری با حفظ احترام مردم مبتلا و متأثّر از ایدز و پیش‌گیری از گسترش عفونت دارند. در این بین کودکانی که فقیر و کسانی که بیش از دیگران آسیب‌پذیر، استثمار‌شده و آزار‌دیده هستند و در شرایط ناگواری چون درگیری مسلحانه، حکومت‌های ضعیف، تبعیض و شیوع اچ.آی.وی/ ایدز قرار دارند، به مراقبت و حمایت بیشتری نیاز دارند. قانون بهترین چارچوب برای حمایت از بیماران مبتلا به ایدز/ اچ.آی.وی و تغییر نگرش جامعه نسبت به این افراد است. مهم‌ترین مسؤولیت در رسیدگی به حقوق کودکان بر عهده دولت‌ها است که باید در زمینه‌های ذیل تلاش کنند: 1- تحقیقات قوی برای برنامه‌ریزی مؤثّر. 2- تطبیق قوانین ملی با تعهدات بین‌المللی نسبت به کودکان؛ بنابراین قوانینی که به تبعیض رسمیت می‌دهد باید اصلاح یا لغو شوند. 3- تأمین مالی و فقر‌زدایی. همچنین اقدامات مؤثری چون در دسترس‌بودن داروهای پیشگیرانه ضد رتروویروسی به طور گسترده برای همه نوزادان متولدشده، توانمند‌سازی خانواده‌ها برای تضمین دستیابی کودکان آسیب‌پذیر به خدمات ضروری از جمله آموزش، مراقبت‌های بهداشتی، ارائه حمایت‌های روحی روانی از کودکان آسیب‌پذیر مبتلا به ایدز و استفاده از رسانه‌های جمعی به عنوان ابزاری مناسب در آگاهی کودکان و نوجوانان و ایجاد محیطی برای محافظت فردی و تغییر رفتار می‌تواند کودکان را در جلوگیری از عفونت و در صورت آلودگی در مقابله مؤثرتر با اثرات ایدز یاری دهد.