گروه حقوق، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: مجروحان و بیماران مخاصمات مسلحانه از جمله افرادی هستند که بیشترین آسیبپذیری را در جریان مخاصمات داشته و به دلایلی چون فقدان امکانات و شرایط خاص مناطق مورد مخاصمه از بین روند. در این مقاله تلاش شده به بررسی این سؤال پرداخته شود که بیماران و مجروحان در مخاصمات مسلحانه در فقه و حقوق بینالملل بشردوستانه از چه حقوقی برخوردار هستند.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانهای استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافتهها: یافتههای مقاله بر این امر دلالت دارد که هم در فقه و هم در موازین حقوق بشردوستانه، بر حمایت از مجروحان و بیماران تأکید شده است. کنوانسیونها و پروتکلهای ژنو حاوی مقرراتی مشخص در زمینه ضرورت حمایت، مراقبت و احترام به مجروحان و بیماران مخاصمات مسلحانه است. مطابق این قواعد، همه طرفها و دولتهای درگیر در مخاصمات و حتی دولتهای بیطرف متعهد هستند که اقدامات لازم برای درمان و مراقبت از مجروحان و بیماران به عمل آورند. در فقه نیز بر قتل و کشتار مجروحان و بیماران ممنوع شده و بر ضرورت مراقبت از آنها تصریح شده است.
نتیجهگیری: اهمیت مراقبت و حمایت از مجروحان و بیماران ایجاب میکند پرسنل پزشکی نیز که قصد کمک به مجروحان و بیماران در مخاصمات مسلحانه دارند، از حمایت برخوردار باشند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1402/1/9 | پذیرش: 1402/4/15