دوره 19، شماره 60 - ( 1-1404 )
جلد 19 شماره 60 صفحات 706-691 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shokrian Amiri H, Khazaee F. Jurisprudential Analysis of the Transplant of
Animal Organ to Human Body. MLJ 2025; 19 (60) :691-706
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1897-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1897-fa.html
شکریان امیری حسین، خزائی فرشاد. واکاوی فقهی حقوقی پیوند عضو حیوان به بدن انسان. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1404; 19 (60) :691-706
1- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه مازندران، مازندران، ایران.،
2- گروه حقوق خصوصی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2- گروه حقوق خصوصی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: پیوند عضو به عملی گفته می‌شود که در آن یک عضو، بافت یا سلول از یک جاندار به جاندار دیگر منتقل می‌شود. این عمل معمولاً برای درمان بیماری‌ها یا اختلالات مختلف انجام می‌شود. پیوند اعضای حیوان به بدن انسان که در علم پزشکی، از آن تحت عنوان «پیوند بین گونه‌ای» یاد می‌شود، به عنوان یک راه حل پزشکی برای درمان اختلالات جدی که در آن‌ها پیوند عضو انسانی امکان‌پذیر نیست، مطرح می‌گردد. تحقیق حاضر می‌کوشد که موضوع پیوند عضو حیوان به بدن انسان را به لحاظ فقهی حقوقی و با روش توصیفی ـ تحلیلی مورد واکاوی قرار دهد.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی است و روش جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بی‌طرفی و اصالت اثر رعایت شده است.
یافته‌ها: موضوع پیوند عضو حیوان به بدن انسان، از دیدگاه قانونگذار مغفول گردیده، حال آنکه از منظر فقها محل اختلاف نظر است.
نتیجه‌گیری: پذیرش نظریه پیوند عضو حیوان به بدن انسان، می‌تواند برای بیمارانی که به دلیل کمبود اعضای انسانی یا مشکلات دیگر نمی‌توانند پیوند انسانی دریافت کنند، گزینه‌ای مناسب باشد و از این جهت، در علم پزشکی راهگشا خواهد بود، مخصوصاً اینکه مستفاد از آیات، روایات، قواعد فقهی، اصول عملیه و دلیل عقل، جواز چنین عملی اثبات می‌گردد.
زمینه و هدف: پیوند عضو به عملی گفته می‌شود که در آن یک عضو، بافت یا سلول از یک جاندار به جاندار دیگر منتقل می‌شود. این عمل معمولاً برای درمان بیماری‌ها یا اختلالات مختلف انجام می‌شود. پیوند اعضای حیوان به بدن انسان که در علم پزشکی، از آن تحت عنوان «پیوند بین گونه‌ای» یاد می‌شود، به عنوان یک راه حل پزشکی برای درمان اختلالات جدی که در آن‌ها پیوند عضو انسانی امکان‌پذیر نیست، مطرح می‌گردد. تحقیق حاضر می‌کوشد که موضوع پیوند عضو حیوان به بدن انسان را به لحاظ فقهی حقوقی و با روش توصیفی ـ تحلیلی مورد واکاوی قرار دهد.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی است و روش جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بی‌طرفی و اصالت اثر رعایت شده است.
یافته‌ها: موضوع پیوند عضو حیوان به بدن انسان، از دیدگاه قانونگذار مغفول گردیده، حال آنکه از منظر فقها محل اختلاف نظر است.
نتیجه‌گیری: پذیرش نظریه پیوند عضو حیوان به بدن انسان، می‌تواند برای بیمارانی که به دلیل کمبود اعضای انسانی یا مشکلات دیگر نمی‌توانند پیوند انسانی دریافت کنند، گزینه‌ای مناسب باشد و از این جهت، در علم پزشکی راهگشا خواهد بود، مخصوصاً اینکه مستفاد از آیات، روایات، قواعد فقهی، اصول عملیه و دلیل عقل، جواز چنین عملی اثبات می‌گردد.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی است و روش جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بی‌طرفی و اصالت اثر رعایت شده است.
یافته‌ها: موضوع پیوند عضو حیوان به بدن انسان، از دیدگاه قانونگذار مغفول گردیده، حال آنکه از منظر فقها محل اختلاف نظر است.
نتیجه‌گیری: پذیرش نظریه پیوند عضو حیوان به بدن انسان، می‌تواند برای بیمارانی که به دلیل کمبود اعضای انسانی یا مشکلات دیگر نمی‌توانند پیوند انسانی دریافت کنند، گزینه‌ای مناسب باشد و از این جهت، در علم پزشکی راهگشا خواهد بود، مخصوصاً اینکه مستفاد از آیات، روایات، قواعد فقهی، اصول عملیه و دلیل عقل، جواز چنین عملی اثبات می‌گردد.
زمینه و هدف: پیوند عضو به عملی گفته می‌شود که در آن یک عضو، بافت یا سلول از یک جاندار به جاندار دیگر منتقل می‌شود. این عمل معمولاً برای درمان بیماری‌ها یا اختلالات مختلف انجام می‌شود. پیوند اعضای حیوان به بدن انسان که در علم پزشکی، از آن تحت عنوان «پیوند بین گونه‌ای» یاد می‌شود، به عنوان یک راه حل پزشکی برای درمان اختلالات جدی که در آن‌ها پیوند عضو انسانی امکان‌پذیر نیست، مطرح می‌گردد. تحقیق حاضر می‌کوشد که موضوع پیوند عضو حیوان به بدن انسان را به لحاظ فقهی حقوقی و با روش توصیفی ـ تحلیلی مورد واکاوی قرار دهد.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی است و روش جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بی‌طرفی و اصالت اثر رعایت شده است.
یافته‌ها: موضوع پیوند عضو حیوان به بدن انسان، از دیدگاه قانونگذار مغفول گردیده، حال آنکه از منظر فقها محل اختلاف نظر است.
نتیجه‌گیری: پذیرش نظریه پیوند عضو حیوان به بدن انسان، می‌تواند برای بیمارانی که به دلیل کمبود اعضای انسانی یا مشکلات دیگر نمی‌توانند پیوند انسانی دریافت کنند، گزینه‌ای مناسب باشد و از این جهت، در علم پزشکی راهگشا خواهد بود، مخصوصاً اینکه مستفاد از آیات، روایات، قواعد فقهی، اصول عملیه و دلیل عقل، جواز چنین عملی اثبات می‌گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1403/8/12 | پذیرش: 1403/12/21
دریافت: 1403/8/12 | پذیرش: 1403/12/21
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
